Historia Szkoły

 

Historia Szkoły Podstawowej w Słocinie 1845-2010

 

Zapoznając się z losami szkoły w Słocinie stwierdziłam, że szkoła to nie tylko budynek i klasy, w których zdobywamy wiedzę, to przede wszystkim miejsce, w którym spędzamy znaczną część naszego małego i młodego życia, to miejsce, gdzie rodzą się przyjaźnie, miejsce w którym poznajemy i uczymy się siebie, to miejsce wzrastania dla małego człowieka i zdobywania doświadczeń, to miejsce do którego czasami wracamy w swoich myślach i wspomnieniach. Szkoła to historia zapisana w naszych umysłach, na kartach kronik i w jej murach, to świadectwo czasu. Są na świecie szkoły duże i małe, elitarne i publiczne, w mieście i na wsi, ale wszystkie są potrzebne, by zapewnić możliwość wyboru, by dać szansę na odnalezienie siebie. Każda szkoła ma swoje sukcesy i zalety, każda ma słabe strony, ale każda ze szkół stara się jak najlepiej spełniać powołanie i posługę edukacyjną skierowaną do uczniów.

W roku 2010 minęło 165 lat od momentu powstania Szkoły Podstawowej w Słocinie. Pragnę więc przedstawić Państwu krótki zarys historii szkoły.

W czasach, gdy Polska była pod zaborami, w roku 1845 powstała szkoła, w której dzieci stawiały pierwsze edukacyjne kroki. Pierwszym jej dyrektorem był Teodor Puhtz. Pierwotnie szkoła była drewniana z dachem krytym słomą. Dopiero w 1903r. powstał nowy, murowany budynek stojący do dzisiaj. Dzieci uczyły się języka niemieckiego, religii, geografii, rachunków , opowiadania, pojmowania, prac ręcznych, następnie po odzyskaniu niepodległości kaligrafii z języka polskiego, przyrody, historii, rysunku i śpiewu. Nauka trwała 7 lat, klasy były łączone.

Już w przedwojennych latach szkoła tętniła artystycznym życiem przygotowując wiele imprez kulturalnych z okazji świąt narodowych i okolicznościowych. Kierownik szkoły Wiktor Turkowski zarażał dzieci i młodzież entuzjazmem i zamiłowaniem do sztuk teatralnych, które wspólnie przygotowywali i przedstawiali mieszkańcom wsi. Lata wolności i odradzania się polskiej rzeczywistości przerwała II wojna światowa, która wycisnęła piętno w ludzkich losach i historii naszego państwa.

Już 6 września Niemcy wtargnęli do Słocina i dokonali dewastacji szkoły, niszcząc polski sztandar, meble, obrazy, dokumenty i książki. Nauka w szkole była zabroniona dla polskich dzieci. Tylko kilkoro z nich uczyło się tajnie pod okiem kierownika szkoły. Natomiast w ławkach szkolnych zasiadły dzieci niemieckie uczone przez Niemkę Margot Opitz. W 1942r. w szkole dla chłopców niemieckich w wieku od 12-14 lat został zorganizowany kurs wychowania fizycznego. Okres wojny i ogrom spustoszenia w umysłach dzieci i młodych ludzi spowodował nieodwracalne w skutkach zmiany. To też z ogromną radością uczniowie rozpoczęli nietypowy rok szkolny 5 marca 1945r., by jak najprędzej kontynuować naukę. W szkole były IV oddziały łączone.

Okres powojenny to czas nadziei i odbudowy. W szkole organizowano wiele kursów, między innymi pisania i czytania oraz wykładów z historii, matematyki, geografii i języka polskiego. Powstał pierwszy Komitet Rodzicielski, zorganizowano Szkolny Komitet Opiekuńczy, co oznaczało, że szkoła znalazła się pod opieką finansową Gminnej Spółdzielni Samopomoc Chłopska.

W latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych zmieniała się struktura organizacyjna szkoły, tworzono kolejne klasy .

Lata osiemdziesiąte to czas podjęcia nowych decyzji, zwłaszcza dotyczących modernizacji i rozbudowy budynku szkoły. Stało się to możliwe dzięki zaangażowaniu dyrektora szkoły Tadeusza Gawrońskiego, lokalnych władz, sponsorów i rodziców, którzy utworzyli Społeczny Komitet Rozbudowy Szkoły. Powstały wtedy łazienki, aneks kuchenny, klasa lekcyjna i kotłownia. W tym czasie też podpisano umowę z Państwowym Przedsiębiorstwem Produkcji Wód Mineralnych, w wyniku której zakład sprawował opiekę materialną nad szkołą.

 

 

 

Lata dziewięćdziesiąte okazały się trudnym okresem dla szkoły, bowiem ważyły się losy jej istnienia. Przetrwała, bo bronili jej mieszkańcy Słocina słowami: „Trudności finansowe kraju nie powinny tłumaczyć zamykania małych szkół. Nasza szkoła daje dzieciom atmosferę rodzinnego ciepła, wzajemnego zaufania, stwarza warunki wyrównywania wiedzy. Szkoła ma w nas wielkiego sprzymierzeńca. Była i będzie naszą szkołą, a my nadal będziemy jej pomagać”.

Przetrwała dzięki ofercie pani Dyrektor Krystyny Wachowiak skierowanej do rodziców z Grodziska , by zaufali oraz powierzyli edukację w ręce nauczycieli tej szkoły.

Wraz z nadejściem nowego wieku i koniecznością ciągłego dostosowywania się do zmieniającej się rzeczywistości szkoła jako pierwsza w naszej gminie zaoferowała swoim uczniom obowiązkową naukę języka angielskiego.

Od momentu powstania szkoły kierowało nią 8 dyrektorów. Byli to: Teodor Puthz, Bolesław Nowakowski, Wiktor Turkowski, Janusz Urban, Józef Dudziak, Tadeusz Gawroński, Krystyna Wachowiak i Magdalena Owczarek. Wszyscy dyrektorzy szkoły wkładali wiele serca w jej rozwój, dbali o zapewnienie uczniom jak najlepszej oferty edukacyjnej, przeprowadzali remonty i rozbudowy szkoły, współpracowali ze środowiskiem. W szkole tej pracowało wielu nauczycieli, którzy z wielkim oddaniem pełnili swoją misję dbając o rozwój ucznia. Dzięki oddanej pracy wszystkich pracowników szkoła rozwijała się i służyła mieszkańcom.

Nigdy też nie zabrakło ludzi, którzy interesowali się losami szkoły. Często swoją pomocą służyli rodzice uczniów.

Dziś Szkoła Podstawowa w Słocinie jest ta samą, małą szkołą, może trochę inną, bo zmieniło się jej otoczenie, wnętrze, pracownicy, nauczyciele, chodzą do niej inni uczniowie tak jak 50, czy 100 lat temu, zawsze są to jednak dzieci tak jak niegdyś szukające wrażeń i nowych doświadczeń. Nasza szkoła nadal funkcjonuje i rozwija się, wielu osobom jest ona bliska i potrzebna. Do szkoły uczęszczają dzieci ze Słocina i z Grodziska.

Szkoła jest dla środowiska małym centrum kultury i integracji. Staramy się brać udział we wszystkich przedsięwzięciach organizowanych na terenie gminy. Współpracujemy z wieloma instytucjami i organizacjami. Ubogacamy ofertę edukacyjną uczniom poprzez organizowanie imprez klasowych i szkolnych, zajęć pozalekcyjnych, które rozwijają zdolności i zainteresowania uczniów oraz pozwalają aktywnie i pożytecznie spędzać czas wolny.

 

 

 

Katarzyna Mądra